top of page

Klein maar betekenisvol

14 juli 2017 • Ik stond deze ochtend een beetje mijmerend aan mijn voordeur m'n kinderen uit te zwaaien voor hun grootse-mini-vakantie. Een jonge vrouw wandelt me voorbij met haar hond, ze lacht eens. Door haar lach, aanschouw ik mezelf: een volwassen vrouw met een knuffelkonijn op m'n arm. Best wel een grappig zicht als in de directe nabijheid geen kinderen te bespeuren zijn. Ik lach terug.


Een papa uit de buurt komt aangefietst, onze kinderen zitten samen in de klas. Hij brengt z'n dochter naar de opvang en zwaait naar me. Ik passeer veel bekende gezichten op straat, maar ook onbekenden gun ik graag een glimlach.


Hoe gek toch, dat ik net dit soort 'klein' contact ga missen. Ik voel het nu al een week als ik de kinderen naar school wandel: ik woon(de) hier graag. Ik begin mij er na 3 jaar ook echt op m'n gemak te voelen. Mijn netwerk is hier uitgebreid. Dat merkte ik ook op de gezellige burenbar Cabane Banane. Ik fladder er een beetje van de ene naar de andere 'bekende' en geraak er uiteindelijk in diep gesprek.


Ook onze kat is een vertrouwde aanblik in 't straatbeeld. Ze krijgt op een doordeweekse schooldag aandacht van waarschijnlijk wel 50 gezinnen. Ze komt zelfs in een buurtilmpje voor, wist m'n buurman te vertellen. Ik ben blij, zowel voor haar als voor de buurt, dat ik haar niet mee verhuis.


Hetzelfde geldt voor mijn gerestaureerde bank tegen de gevel. Ik vind het fijn als wildvreemden me een 'smakelijk' toewensen wanneer ik er geniet van m'n lunch. Onze bank wordt trouwens door veel passanten gebruikt voor een momentje van rust. Ik krijg het nog niet over m'n hart hem uit 't straatbeeld weg te halen, het zou zo'n gat achterlaten ...

Foto: Liesbeth, Inne en ikzelf op m'n bank met quote van een ouder uit het onderzoek...

Laat het nu net al deze kleine momenten en ontmoetingen zijn die ik ga missen als ik binnenkort verhuis. Die hechte vriendschappen, die blijven wel. Maar zo'n nieuwe buurt, onbekend terrein, nieuwe buren, andere gezichten, niemand die me herkent... dat is toch wel een beetje uit m'n comfortzone treden. Ik zal er maar op vertrouwen dat m'n glimlach en een betekenisvolle blik ook daar zullen werken. Voor mij, voor m'n kinderen, voor de buurt.


Heel deze mijmering past in elk geval wel in het 'thema van de maand' ;-) Ik werk momenteel het Nederlandstalig boek over mijn doctoraat af: Ontmoeten is simpel... maar niet altijd gemakkelijk. Naast het schrijven van de tekst, kan ik het helemaal zelf 'be-tekenen' en vormgeven. Wat een luxe en plezier!

De cover van het boek... bijna af!


Het is een rijk inspiratieboek geworden, boordevol inzichten en voorbeelden van sociale steun en sociale cohesie, gebaseerd op m'n 5-jarig onderzoek aan de UGent onder begeleiding van Michel Vandenbroeck. Het boek bevat bovendien een uitgebreide leidraad om die kleine ontmoetingen in je eigen initiatief te stimuleren. Samen met Liesbeth Lambert en Inne Hemeryck (VBJK) ontwikkelde ik een schat aan bruikbare materialen om de 'zin in koffie' aan te wakkeren. Benieuwd wat die koffie er toe doet? Dat lees je in het boek ;-) Het wordt uitgegeven door SWP Uitgeverij Amsterdam en is vanaf september te koop. Blijf je graag verder op de hoogte, meld je dan alvast aan op de website: www.ontmoetenissimpel.be. Hier kan je binnenkort al het materiaal gratis downloaden.


Ont-moet ze goed!

Naomi



En route...
  • LinkedIn - Black Circle
  • Instagram - Black Circle
  • Vimeo - Black Circle
bottom of page